Czego szukasz?
Zadzwoń: +48 577 003 838

ChAD czy Borderline? Kluczowe różnice i podobieństwa

ChAD Choroba Afektywna Dwubiegunowa Choroba Dwubiegunowa Borderline Psychiatra online

Ze względu na wspólną cechę ChAD i borderline, jaką są wahania nastrojów, występują problemy w diagnozowaniu tych dwóch zaburzeń. To, co je łączy jest również całkowicie odmienne zachowanie pacjenta, w zależności od tego, w której fazie aktualnie się znajduje.

Sprawę komplikuje fakt, że nawet do 80% pacjentów z BPD wykazuje pewne cechy dwubiegunowości.

Warto dodać do tego jeszcze, że część pacjentów ma cechy pasujące zarówno do ChAD, jak i do borderline. U około 10–20% chorych z ChAD rozpoznaje się współistniejące BPD, a u około 20% pacjentów z BPD rozpoznawano ChAD. BPD wydaje się częściej współistnieć z ChAD typu II niż typu I.

Określenie, co dokładnie dolega konkretnemu pacjentowi jest bardzo ważne, ponieważ od diagnozy zależy prawidłowe leczenie. Dowiedz się więcej na temat ChAD i borderline lub skorzystaj z konsultacji u lekarza psychiatry, doktora Grzegorza Jabłońskiego w PsychoPark.pl.

Zrozumienie Choroby Afektywnej Dwubiegunowej i zaburzenia Borderline

Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) i zaburzenie osobowości borderline to dwie odrębne jednostki diagnostyczne. Obie mają wpływ na funkcjonowanie emocjonalne i społeczne osób dotkniętych nimi.

Definicje i charakterystyka obu zaburzeń

Przy ChAD najważniejszym kryterium diagnostycznym jest nawracające cyklicznie zaburzenia nastroju. Zaburzenia nastroju dzielą się na następujące fazy: manię, hipomanię i depresję. Czasami te fazy przeplatają się również z okresami remisji, to znaczy ustąpienia objawów. Mogą one być dłuższe lub krótsze.

Jednak nie jest to takie proste, jak teraz mogłoby się wydawać. Bywa, że występują również fazy mieszane. Wtedy depresja łączy się z podwyższonym nastrojem i z nadmiernym pobudzeniem.

A jak na tym tle wygląda borderline? W przypadku tego zaburzenia występują dolegliwości z pogranicza zaburzeń psychotycznych oraz nerwicowych. Są to przede wszystkim: niestabilność nastrojów, negatywne postrzeganie świata zewnętrznego oraz nadmierna impulsywność. Borderline to zaburzenie osobowości, które charakteryzuje się odczuwaniem bardzo silnych, negatywnych emocji. Bardzo ważnym wyróżnikiem jest też mocny lęk przed odrzuceniem.

Typowe objawy i kryteria diagnostyczne

O chorobie afektywnej dwubiegunowej można mówić wtedy, gdy u pacjenta wystąpią co najmniej dwa nawroty choroby. Wymagany jest co najmniej jeden epizod manii lub hipomanii. Musi być on rozdzielony jednym lub kilkoma epizodami depresyjnymi.

Bardzo ważne jest to, aby objawy choroby afektywnej dwubiegunowej nie wynikały ze stosowania substancji psychoaktywnej. Symptomy choroby muszą być tak nasilone, aby utrudniały pacjentowi jego codzienne funkcjonowanie, a nawet wymagały hospitalizacji.

Szczegółowe kryteria diagnostyczne choroby afektywnej dwubiegunowej znajdują się w najnowszym wydaniu DSM (DSM 5).

Natomiast, jeżeli chodzi o borderline, to kryteria diagnostyczne są następujące:

  • znaczące zaburzenia w funkcjonowaniu osobowości (zaburzenia w funkcjonowaniu Ja i interpersonalnym);
  • patologiczne cechy w obszarze negatywnej afektywności (labilność emocjonalna, niepokój, lęk przed odrzuceniem, depresyjność);
  • impulsywność;
  • podejmowanie ryzyka;
  • częste uczucie gniewu.

Główne różnice między Chorobą Dwubiegunową a Borderline

Najważniejsza różnica polega na tym, że choroba afektywna dwubiegunowa to zaburzenie nastroju a borderline to zaburzenie osobowości. Choroba dwubiegunowa wyróżnia się poważnymi zaburzeniami nastroju. Różnią się one również kryteriami diagnostycznymi, przebiegiem i objawami. To, co je ze sobą łączy to przede wszystkim wahania nastroju i impulsywne zachowania w przypadku bordeline.

Różnice w przebiegu i objawach

Warto mieć świadomość, że osoba, która cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową czasami znajduje się w fazie remisji. Wtedy jest stabilna pod względem emocjonalnym. Przy zaburzeniu osobowości typu borderline nigdy taki stan się nie pojawia.

Przy chorobie afektywnej dwubiegunowej wydarzenia w życiu pacjenta nie mają większego wpływu na to, w jakiej fazie się znajduje. Choroba afektywna dwubiegunowa o wiele lepiej reaguje na leki. Jej przebieg jest związany przede wszystkim z biologią układu nerwowego.

Metody diagnostyczne i wyzwania w rozpoznawaniu

Diagnozowanie choroby afektywnej dwubiegunowej wymaga długotrwałego obserwowania pacjenta. Do postawienia trafnej diagnozy niezbędne jest wystąpienie u pacjenta cykliczności. Muszą u niego wystąpić co najmniej dwa epizody manii i epizod depresyjny. To wszystko sprawia, że ChAD bardzo często jest mylony z depresją. Do momentu, gdy pacjent nie znajdzie się w fazie manii lub hipomanii.

Przy diagnozowaniu borderline najważniejsza jest niestabilność emocjonalna, lęk przed odrzuceniem i problemy interpersonalne. Chociaż oba te zaburzenia mają zróżnicowany przebieg, to często są ze sobą mylone ze względu na podobieństwo objawów.

Podobieństwa i współwystępowanie obu zaburzeń

Zarówno w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej, jak i zaburzenia osobowości typu borderline występują następujące symptomy:

  • wahania nastroju;
  • uczucie pustki;
  • niestabilny obraz siebie (własnego Ja);
  • trudności w relacjach z innymi ludźmi;
  • nadużywanie substancji psychoaktywnych;
  • depresja;
  • impulsywność;
  • objawy psychotyczne i dysocjacyjne;
  • samookaleczenia;
  • myśli samobójcze;
  • próby odebrania sobie życia.

Wspólne cechy i wyzwania terapeutyczne

Wszystkie wymienione powyżej symptomy w obu tych jednostkach diagnostycznych różnią się od siebie przyczyną występowania, częstotliwością, bywa również, że ich nasilenie jest zupełnie inne. Stąd tak często pojawiają się trudności w diagnozowaniu ChAD i borderline.

Strategie leczenia i radzenia sobie

W obu przypadkach bardzo ważne jest stosowanie psychoterapii online oraz leczenia farmakologicznego. Znajdź swojego psychoterapeutę klikając w zakładkę NASZ ZESPÓŁ. Przy borderline pozwala ono na stabilizację nastrojów, a przy chorobie afektywnej dwubiegunowej wydłuża okresy remisji. Nie bez znaczenia jest tutaj fakt, że edukacja pacjenta i wsparcie rodziny odgrywają kluczową rolę w procesie leczenia.

Podstawą jego skuteczności jest oczywiście właściwa diagnoza. Strategie radzenia sobie w kryzysie są podobne, ponieważ opierają się na odzyskaniu kontroli nad stresem i własnymi emocjami.

Zespół PsychoPark.pl 

Być może zainteresuje Cię również:

Dodaj komentarz

Your email address will not be published.

You may use these <abbr title="HyperText Markup Language">HTML</abbr> tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*

Skip to content